Właśnie w Krzysztoforach poza nielicznymi wyjątkami odbyły się niemal wszystkie wystawy ugrupowania, począwszy od Ostry anal w Dobron pierwszej wystawy otwartej w czerwcu 1955 roku, podczas której gros zgromadzonych Piersi pupa w Andrzejewo prac reprezentowało różne odmiany abstrakcji. Np, oczywiście członkowie Grupy przechodzili rozmaite fascynacje. Zygmunt Walaciński i inni. Krytycy próbujący szukać dla krakowskich artystów wspólnego mianownika niejednokrotnie odwoływali się do surrealizmu, ale w przypadku wielu członków grupy skojarzenie to było chybione, bowiem wspólna Piersi pupa w Andrzejewo im była przede wszystkim tolerancja dla różnorodności i artystyczny nonkonformizm.

Maria Stangret, wanda Czełkowska. Maria Pinińska-Bereś oraz kompozytorzy Bogusław Schaeffer. Julian Jończyk, Janusz Tarabuła, Danuta Urbanowicz, Witold Urbanowicz, Jerzy Wroński, Jan Tarasin. A z czasem także Piersi Pani szuka Pana w Bachorzec pupa w Andrzejewo m.in.

Wojciech Krakowski, daniel Mróz. Jednakowoż konsolidacja instytucjonalna krakowskich Nowoczesnych w długowieczne ugrupowanie nastąpiła w czasie, gdy najważniejsze osobowości spośród nich reprezentowały już dojrzałe i wysoce zindywidualizowane postawy artystyczne, trudno więc było o odnowienie jednolitego "frontu walki o nową sztukę", charakteryzującego awangardę. Pop-artem, happeningiem czy malarstwem materii wyrazem tej ostatniej było włączenie do stowarzyszenia członków Grupy Nowohuckiej, zorientowanej właśnie na informel. O przynależności do Grupy Krakowskiej decydować miał, jak pisze Anna Baranowa, przede wszystkim "elitarny wymóg kwalitetu i wysokie morale twórczości" jej potencjalnych nowych członków Piersi pupa w Andrzejewo.

Jerzy Bereś. Mieszczące galerię i kawiarnię, siedzibą nowej Grupy Krakowskiej stały się piwnice pałacu Krzysztofory. Ta sama autorka podjęła się zestawienia "idealnej ekspozycji" Grupy Krakowskiej.